Als ik deze ochtend richting de CultuurHoek fiets denk ik fijn bijtijds te gaan aansluiten bij de voorbereidingen van het openingsweekend. Wat een misvatting. De foyer zoemt al als een bijenkorf van overleggende, sjouwende, klussende, knutselende vrijwilligers en atelierhouders. Ik ben de laatste die haar klus komt klaren: In deze speciale editie van de Nieuwsbrief de vrijwilligers voor het voetlicht zetten.

Her en der staan taarten van atelierhouder Dagmar en Emmy van het EXPOTEAM om alle helpers te fêteren. Met een punt schuif ik aan waar de lachsalvo’s vandaan komen. Het KLUSTEAM is verzameld, zoals elke vrijdagochtend, aan de stamtafel. Jur steekt meteen van wal: “Tijdens de koffie bespreken we wat we hadden kunnen doen tijdens de koffie”. Lachend besluit ik mijn ‘Wat, hoe en waarom?’ achterwegen te laten. Jur weet wat ik wil horen. “Dit doe je voor de gezelligheid en het nobel streven je nuttig te maken voor de CultuurHoek”. Zijn elektrotechnische achtergrond komt hier doorlopend goed van pas. Kor is de ‘houtman’ als ex-docent bouw en meubelmaker. “Altijd genoeg te doen hier. En alles voor de vrolijkheid en met elkaar.” Filosoof en kunstschilder John weet meer dan hoe je een kwast moet vasthouden. En zo heeft elke klusser hier zijn specialiteit. De klusverzoeken komen vanuit de teams, atelierhouders en het bestuur. En anders zien ze zelf wel noodzakelijke verbeteringen. Vandaag witten ze de expozaal en de zuilen. Het klusteam laat de kunst straks extra stralen.

Veel vrijwilligers maken zich op meerdere vlakken nuttig. Zo tref ik Remco, Henk en Chris ook als het ICT-TEAM. Alles waar ik een siddering van krijg komt hier voorbij. Google-Workspace, Website-FAQ’s, wifi verbindingen, one-drive zijn slechts een impressie. Chris stelt gerust. “Problemen lossen we op en we helpen de atelierhouders en vrijwilligers die vragen hebben”. Er is het afgelopen jaar veel gebeurd op dit vlak. Ook voor de ICT-leden geldt “Wij helpen de CultuurHoek, maar leren zelf ook bij”. Remco is de laatste aanwinst en als gebruiker met technische interesse houdt hij zijn kennis op niveau. Chris weet waar de schoen wringt. “Je profileren op internet en vindbaar zijn; dat moeten nog veel atelierhouders leren.” Wanne, ook van het ICT-team, schuift aan. Een handboek is gemaakt. We willen toegankelijk zijn en zorgen dat de online communicerende CultuurHoekers niet met een kluitje in het virtuele riet worden gestuurd.

Met dit sprankje hoop voor mijn virtuele-toekomst beland ik aan de bar bij Lia Konijn. Hier heb ik gelukkig meer verstand van. Lia is het kloppende hart van het BARTEAM en coördineert de grootste groep vrijwilligers. Vooral via de app worden de roosters samengesteld. Wie welke bardienst? Werken in shifts? Gedoe met het pinapparaat? Is de voorraad nog op peil? Het zijn terugkerende vragen. “Maar vooral in september is het enorme puzzel, want veel barvrijwilligers gaan na het vakantieseizoen op pad. Extreem drukke maand, zeker nu met de opening erbij,” Lia werkt veel samen met agendabeheerder Heidi en het zaalteam. Haar motto “Het is gewoon leuk, vooral om sámen wat voor elkaar te krijgen”. Maar Lia, weet ik, is wel de drijvende kracht hierachter.

Ik hop van foyer naar theaterzaal en vind daar het TECHNIEKTEAM. Remco, Kor, John en Henk zijn ook hier vier van de zeven leden. Het team heeft straks ook een flinke kluif aan het openingsweekend. De techniek in theaterzaal, is sinds de start met veel krijgertjes, aan vernieuwing toe. Het te langzaam groeiende spaarpotje voor zuinige ledlampen is geen overbodige luxe hier. Desondanks laat het techniekteam het geluid, de beamers en spots haar theatrale wonderen verrichten.

En dan spot ík Gertrude, dwars door deze bijenkorf, bezig met het rondleiden en instrueren van een huurder: een klant van de CultuurHoek… Hier is het ZAALTEAM aan het werk. Ik volg ze op gepaste afstand. Henk komt uitleg geven bij de techniekkasten in de theaterzaal. De ene huurder doet meer zelf dan de ander. Alles wordt op maat afgestemd tussen het zaalteam, de techniekmensen en huurder.

Annemieke, ook zaalteam, komt me blij tegemoet. Ik staak mijn achtervolging want wil weten wat haar drijfveer is. “Het zaalteam is van essentieel belang voor de CultuurHoek, voor de levendigheid. Wij halen de culturele activiteiten binnen en zorgen ook voor een financieel evenwicht”.

Niet lang hierna stuurt Gertrude ons richting backstage om meubilair te tellen. Dus nuttig blijven. “Het leukste is de huurders-uitleg en rondleiding. Elke keer hoor ik hoe mooi ze deze plek vinden. Dat is stimulerend.” Uit de vragen in het verleden van huurders zijn langzaamaan de technische en andere voorzieningen gegroeid. “Als teams leren we van elkaar. Flexibel zijn is leuk. We zoeken en vinden creatieve oplossingen met het bar- en techniekteam en agendabeheer.”

Oudgediende Wanne vraag ik erbij. “Het zaalteam is de onzichtbare schakel achter de schermen. Cruciaal.” Het evenwicht tussen culturele activiteiten en inkomsten zijn voor de CultuurHoek van levensbelang. Grotere evenementen als Monumentendag, Atelierroute, Gluren op de Heuvelrug zijn een belangrijke verbinding tussen publiek en de kunstenaars en ambachtslieden waar de CultuurHoek ooit mee begon. We sluiten af met onze gedeelde vreugde dat ‘we’ ook dit jaar weer Stemlokaal zijn. “Wij zijn misschien de enige in het land die blij zijn met de vervroegde verkiezingen”. Weer zo’n lachsalvo door de foyer. Er is leven in de brouwerij. Een rare metafoor voor deze oude Driebergse wagenschuur, garage, taxicentrale en benzinepomp. Maar dit stoere historische gebouw past zich aan. Omdat het liefdevol en gedreven groeit dankzij en voor Driebergse mensen met ruimte voor alle talenten. Ik maak nog snel een foto van wat ik achter me laat: collega’s.

Fietsend naar huis gloeien de aantekeningen in mijn tas. Ik hoef niks te verzinnen. Gewoon de citaten volgen met een fotootje hier en daar. Tevreden. Niet omdat ik de eerste of laatste was in de CultuurHoek, maar omdat ik erbij hoor.

Liesbet Janssen, communicatiecommissie CultuurHoek